Badanie trwało dwa lata. Stwierdzono porównywalną skuteczność leczenia w obydwu grupach. Na podstawie przeprowadzonego badania można stwierdzić brak przewagi leczenia skojarzonego nad monoterapią w trakcie leczenia podtrzymującego. Ten wniosek pozostaje w sprzeczności z
innymi przedstawionymi powyżej badaniami. Wydaje się, że skuteczność terapii skojarzonej zależy od doboru populacji chorych. Dodatkowo w przebiegu badania zaobserwowano różnice pomiędzy wyjściowymi i końcowymi wartościami stężenia białka C-reaktywnego dla grupy otrzymujących jedynie infliximab (przy porównywalnych wartościach wyjściowych dla obu grup). Jednocześnie stwierdzono niższe stężenia infliximabu w grupie leczonych monoterapią w porównaniu z grupą leczonych obydwoma this website lekami w momencie zakończenia badania (wyjściowe stężenia infliximabu były porównywalne). Te wyniki rzucają inne światło na główny wniosek badania o braku różnic pomiędzy skutecznością stosowanych terapii. HDAC inhibitor Możliwe, że dłuższy czas obserwacji mógłby wpłynąć na otrzymane
wyniki. Wymienione powyżej badania odnoszą się do skuteczności jednoczesnego stosowania infliximabu z lekiem immunomodulującymi (azatiopryną lub metotreksatem). W ostatnim czasie opublikowano jednak retrospektywne badanie porównujące skuteczność stosowania adalimumabu i leku immunosupresyjnego z samym adalimumabem [60]. Zaobserwowano większą skuteczność stosowania leczenia skojarzonego zarówno w czasie indukcji, jak i podtrzymaniu remisji. Podsumowując, wybór najlepszego sposobu leczenia nie jest jednoznaczny. Konieczne są dalsze badania w innych grupach pacjentów – również z większym ryzykiem wystąpienia ciężkiej postaci choroby – jak w grupie dzieci z CD. Terapia biologiczna ma ogromne znaczenie w leczeniu choroby Leśniowskiego i Crohna u dzieci. Dużo jednak kwestii pozostaje w sferze badań. Pomimo wieloletniej praktyki stosowania infliximabu u
dzieci z CD nadal brak jest jasnych 2-hydroxyphytanoyl-CoA lyase wytycznych dotyczących momentu zastosowania leczenia biologicznego. Obecnie infliximab jest stosowany zgodnie ze strategią step up, która polega na intensyfikacji leczenia zależnie od stadium choroby. Jest stosowany u pacjentów, którzy utracili odpowiedź na steroidoterapię lub są steroidozależni. Jednak coraz częściej uważa się, że infliximab może mieć lepszy efekt działania we wczesnym etapie choroby ze względu na większą możliwość zmiany przebiegu choroby, czyli w modelu top down [61]. Nie znamy odpowiedzi na pytanie, jak długo można stosować terapię biologiczną i kiedy można ją bezpiecznie zakończyć. Dodatkowo niewiadome pozostają skuteczność i bezpieczeństwo terapii skojarzonej w porównaniu z monoterapią w grupie dzieci z chorobą Leśniowskiego i Crohna. Konieczne jest przeprowadzenie badań, które umożliwią ustalenie optymalnego standardu postępowania w tej grupie pacjentów.